Եւ ասէ ցնա Յովնադաբ. Ննջեա ի մահիճս քո եւ հիւանդացիր, եւ մտցէ հայր քո տեսանել զքեզ. եւ ասասցես ցնա. Մտցէ Թամար քոյր իմ եւ տացէ ինձ խիւս. եւ արասցէ առաջի աչաց իմոց կերակուր, զի տեսից եւ կերայց ի ձեռաց նորա։
Եւ ասէ ցնա Յեզաբէլ կին իւր. Արդ ա՞յդպէս առնիցես զթագաւորութիւնդ ի վերայ Իսրայելի. արի՝ կեր հաց եւ սթափեաց. եւ ես տաց քեզ զայգին Նաբովթայ Յեզրայելացւոյ։
Վասն որոյ խոնարհեցան փառք նոցա, եւ ամօթ երեսաց նոցա ծածկեաց զնոսա,՝՝ եւ զմեղս իւրեանց իբրեւ զՍոդոմացւոցն պատմեցին եւ յայտ արարին. վա՜յ անձանց նոցա՝ զի խորհեցան խորհուրդ չար առանձինն,
Ամաչեսցե՞ն զի արարին զպղծութիւն. սակայն եւ այնպէս ոչ ամաչեցին ամօթով, եւ զպատկառանս ոչ առին ի միտ. վասն այնորիկ անկցին ընդ անկեալսն, ի ժամանակի այցելութեան իւրեանց եւ տկարասցին՝՝, ասէ Տէր։
Եւ այր ոք որ առնուցու զքոյր իւր զառ ի հօրէ կամ զառ ի մօրէ, եւ տեսանիցէ զառականս նորա, եւ նա տեսանիցէ զառականս նորա, նախատինք են. սատակեսցին յերեսաց որդւոց ազգին իւրեանց. զի զառականս քեռ իւրոյ յայտնեաց. ընկալցին զմեղս իւրեանց՝՝։