ԹԱԳԱՒՈՐՈՒԹԵԱՆՑ ԵՐԿՐՈՐԴ 13:36 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)
36 Եւ իբրեւ վախճանեաց զխօսելն, եւ ահա որդիքն արքայի եկին, եւ ամբարձին զձայնս իւրեանց եւ լացին. այլ եւ արքայ եւ ամենայն ծառայք իւր լացին լալիւն մեծ յոյժ։
Եւ ասեն ցնա ծառայքն իւր. Զի՞նչ է բանդ այդ զոր արարեր վասն մանկանն. մինչդեռ կենդանին էր, պահէիր եւ լայիր եւ տքնէիր՝՝. եւ իբրեւ մեռաւ մանուկն, յարեար կերար եւ արբեր։
Եւ ատեաց զնա Ամոն ատելութիւն մեծ յոյժ. զի մեծ էր ատելութիւնն որ ատեաց զնա եւ անհնարին վերջին աղէտքն՝՝ քան զառաջին սէրն զոր սիրեաց զնա. եւ ասէ ցնա Ամոն. Արի եւ գնա։
Եւ Աբիսողոմ փախեաւ, եւ չոգաւ առ Թոլմելեմ որդի Եմիուդայ արքայի Գեսուրայ յերկիր Մաքուլայ՝՝. եւ սուգ առ Դաւիթ արքայ ի վերայ որդւոյն իւրոյ զամենայն աւուրս։
Եւ խռովեցաւ արքայ եւ ել ի վերնատուն դրանն եւ ելաց. եւ այսպէս ասէր ի լալ իւրում. Որդեակ իմ Աբիսողոմ, Աբիսողոմ որդեակ իմ, ո՛ տայր զմահ իմ փոխանակ քո. ես փոխանակ քո,՝՝ Աբիսողոմ որդեակ իմ, որդեակ իմ Աբիսողոմ։