Եւ եղեւ ի դառնալ տարւոյն ի նոյն ժամանակ ելից թագաւորացն, եւ առաքեաց Դաւիթ զՅովաբ եւ զծառայս իւր ընդ նմա եւ զամենայն Իսրայէլ, եւ սատակեցին զորդիսն Ամոնայ, եւ նստան զՌաբաթաւ. եւ Դաւիթ նստէր յԵրուսաղէմ։
Եւ ասէ Դաւիթ ցհրեշտակն. Այսպէս ասասցես ցՅովաբ. Մի՛ թուեսցի չար բանդ յաչս քո. զի երբեմն այսպէս ուտէ սուր, եւ երբեմն այնպէս. սաստկացո զպատերազմն ընդ քաղաքիդ եւ կործանեսցես զդա. եւ զօրացո զանձն քո՝՝։
Զի Ովգ միայն արքայ Բասանու մնաց յՌափայնոց անտի. եւ գահոյք նորա գահոյք երկաթիք, եւ ահա է այն յամրոցի որդւոցն Ամոնայ. ինն կանգուն երկայնութիւն նորա եւ չորք կանգունք լայնութիւն նորա, սկայից կանգնով։