22 Եւ ասէ Դաւիթ. Մինչդեռ կենդանի էր մանուկն, պահէի եւ լայի. քանզի ասէի՝ Ո՞ գիտէ, ողորմեսցի Տէր, եւ կեցցէ մանուկն։
Եւ ասեն ցնա ծառայքն իւր. Զի՞նչ է բանդ այդ զոր արարեր վասն մանկանն. մինչդեռ կենդանին էր, պահէիր եւ լայիր եւ տքնէիր՝՝. եւ իբրեւ մեռաւ մանուկն, յարեար կերար եւ արբեր։
Ո՛վ Տէր, յիշեա որպէս գնացի առաջի քո ճշմարտութեամբ եւ կատարեալ սրտիւ, եւ զբարին առաջի քո արարի։ Եւ ելաց Եզեկիա լալիւն մեծ։
Երթ եւ ասա ցԵզեկիա. Այսպէս ասէ Տէր Աստուած Դաւթի հօր քո. Լուայ բարբառոյ աղօթից քոց, եւ տեսի զարտասուս քո. ահաւադիկ յաւելում ի ժամանակս քո ամս հինգետասան.
Սրբեցէք պահս, քարոզեցէք պաղատանս. ժողովեցէք զծերս, ամենայն բնակիչք երկրիդ, ի տուն Աստուծոյ ձերոյ, եւ աղաղակեցէք առ Տէր սրտի մտօք։
Ո՞ գիտէ եթէ դարձցի եւ ապաշաւեսցէ, եւ թողցէ զկնի իւր օրհնութիւն, եւ զոհս եւ սպանդ Տեառն Աստուծոյ մերում՝՝։
թէ՝ Ատեցաք զչարիս, եւ սիրեցաք՝՝ զբարիս. հաստատեցէք զիրաւունս ի դրունս ձեր, զի ողորմեսցի Տէր Աստուած՝՝ մնացորդաց Յովսեփայ։
Մատեաւ առ նա նաւապետն, եւ ասէ. Զի՞նչ է այդ՝ զի խորդասդ, արի կարդա զՏէր Աստուած քո. թերեւս ապրեցուսցէ՝՝ զմեզ Աստուած, եւ մի՛ կորիցուք։