Պակասեցայ ես յազգատոհմէ իմմէ. թողի զմնացորդս կենաց իմոց. ելին եւ գնացին յինէն՝ որպէս որ քակէ զտաղաւար կանգնեալ. եղեւ ոգի իմ առ յինէն իբրեւ ոստայն սատարաց մերձ ի հատանել։
Եւ ասէ Տէր ցՄովսէս. Ահա մերձեցան աւուրք մահուան քո. կոչեա զՅեսու եւ կացէք առաջի դրան խորանին վկայութեան՝՝, եւ հրաման տաց նմա։ Եւ գնացին Մովսէս եւ Յեսու ի խորանն վկայութեան՝՝, եւ կացին առ դրան խորանին վկայութեան՝՝։
Եւ ես ահա երթամ այսօր զճանապարհ որպէս ամենեքին որ են յերկրի. եւ ծանիջիք յամենայն սրտէ ձերմէ եւ յամենայն անձնէ ձերմէ, զի ոչ վրիպեաց բան մի յամենայն բանից զոր խօսեցաւ Տէր Աստուած ձեր. այլ ամենայն ինչ եկն եհաս ձեզ, եւ ոչ սխալեցաւ ի նոցանէ բան մի։