27 Եւ ասէ. Մի՛ ապրեցուսցէ զքեզ Տէր, ուստի՞ ապրեցուցից զքեզ, ի կալո՞յ թէ ի հնձանէ։
Եւ հասին ի կալն Ատադայ, որ է յայնկոյս Յորդանանու. եւ կոծեցան զնա անդ կոծ մեծ եւ սաստիկ յոյժ. եւ արար հօր իւրում սուգ զեւթն օր։
Եւ արքայ Իսրայելի շրջէր ի վերայ պարսպին. եւ կին մի աղաղակեաց առ նա եւ ասէ. Ապրեցո զիս, տէր արքայ։
Եւ ասէ ցնա արքայ. Զի՞ է քեզ։ Եւ ասէ. Կինս այս ասաց ցիս. Տուր զորդիդ քո եւ կերիցուք զդա այսօր, եւ զորդիս զիմ կերիցուք առ վաղիւ։
Երանի՛ ամենեցուն ոյք երկնչին ի Տեառնէ, եւ գնան ի ճանապարհս նորա։
Բժշկէ զբեկեալ սիրտս, եւ պատէ զամենայն վէրս նոցա։
Զի եղեր իմ օգնական, ի հովանի թեւոց քոց ցնծացայց։
Զի եղիցի յաւուրս յետինս յայտնի լեառն Տեառն, եւ տուն Աստուծոյ՝՝ ի վերայ գլխոց լերանց, եւ բարձրասցի ի վերայ բլրոց, եւ եկեսցեն ի նա ամենայն հեթանոսք։
Այսպէս ասէ Տէր. Անիծեալ լիցի մարդ որ արասցէ զյոյս իւր ի մարդ, եւ ապաստան լինիցի ի մարմին բազկի նորա, եւ ապստամբիցէ ի Տեառնէ սիրտ նորա։