Եւ ասէ ցնա Եղիսէ. Ո՞չ սիրտ իմ գնաց յորժամ դարձաւ այրն ի կառաց անտի ընդ առաջ քո. եւ արդ առեր զարծաթն եւ զհանդերձսն՝ ի ձիթենիս եւ յայգիս եւ յարջառս եւ յոչխարս եւ ի ծառայս եւ յաղախնայս՝՝։
Եւ եղեւ իբրեւ լուաւ Եղիսէ այրն Աստուծոյ եթէ պատառեաց արքայն Իսրայելի զհանդերձս իւր, առաքեաց առ արքայն Իսրայելի եւ ասէ. Ընդէ՞ր պատառեցեր զհանդերձս քո, եկեսցէ առ իս Նէեման, եւ գիտասցէ թէ գոյ մարգարէ յԻսրայելի։
Եւ բղխեսցէ գետդ գորտ, եւ ելեալ մտանիցեն ի տունս քո եւ ի շտեմարանս սենեկաց քոց՝՝ եւ ի գահոյս քո, եւ ի տունս ծառայից քոց եւ ժողովրդեան քո, եւ ի թոնիրս քո եւ ի զանգուածս քո։
Սակայն եւ ի մտի քում մի՛ անիծաներ թագաւորի, եւ ի շտեմարանս սենեկաց քոց մի՛ անիծաներ մեծի. զի թռչունք երկնից հասուցանեն զբարբառ քո, եւ որոց թեւք են՝ պատմեն զբան քո։