43 Եւ ասէ սպասաւորն նորա. Զի՞նչ տաց զայս առաջի հարիւրոց արանցդ։ Եւ ասէ. Տուր ժողովրդեանդ եւ կերիցեն. զի այսպէս ասէ Տէր. Կերիցեն եւ նշխարեսցեն։
Եւ արդ ուստի՞ է ինձ միս՝ տալ ամենայն ժողովրդեանս այսմիկ, զի լան զինեւ եւ ասեն. Տուր մեզ միս զի կերիցուք։
Եւ ասէ Տէր ցՄովսէս. Միթէ ձեռն Տեառն չիցէ՞ բաւական. այժմ գիտասցես եթէ հասանիցէ ի վերայ քո բանս իմ, եթէ ոչ։
Կերան ամենեքեան եւ յագեցան, եւ բարձին զնշխարս կոտորոցն երկոտասան սակառի լի։
Կերան ամենեքեան եւ յագեցան. եւ բարձին զնշխարս կոտորոցն եւթն զամբիղ լի։
Եւ յորժամ զեւթն նկանակն ի չորս հազարսն, քանի՞ զամբիղ լի բարձէք զկոտորոցն։ Եւ նոքա ասեն. Եւթն։
Պատասխանի ետուն նմա աշակերտքն նորա. Ուստի՞ կարես յագեցուցանել զդոսա հացիւ յանապատի աստ։
Ասէ ցնոսա. Դուք տուք դոցա ուտել։ Եւ նոքա ասեն. Ոչ գոյր մեր աւելի քան զհինգ նկանակ եւ զերկուս ձկունս, բայց եթէ երթիցուք գնեսցուք բաւական ժողովրդեանդ կերակուր։
Կերան եւ յագեցան ամենեքեան, եւ բարձին զնշխարս կոտորոցն երկոտասան սակառի։
Է աստ պատանեակ մի, որ ունի հինգ նկանակ գարեղէն եւ երկուս ձկունս, այլ այն զի՞նչ է առ այդչափ մարդիկդ։