Եւ եղեւ ի թաղել նոցա զայր մի, եւ ահա տեսին զմեկնակազէնսն եւ ընկեցին զայրն ի գերեզմանն Եղիսէի. եւ գնաց եւ մերձեցաւ յոսկերսն Եղիսէի եւ կենդանացաւ, եւ կանգնեցաւ ի վերայ ոտից իւրոց։
Եւ խօսեցաւ Եղիսէ ընդ կնոջն զորոյ կեցոյց զորդին, եւ ասէ. Արի գնա դու ի տուն քո եւ լեր պանդուխտ ուր եւ պանդխտիցիս, զի կոչեաց Տէր սով ի վերայ երկրիս. քանզի՝՝ եկն իսկ սով զեւթն ամ ի վերայ երկրին։
Եւ եղեւ ի պատմելն նորա արքայի թէ որպէս կենդանացոյց զորդին մեռեալ, եւ ահաւանիկ առաջի անկաւ կինն զորոյ կենդանացոյց զորդին նորա Եղիսէ, աղաղակէր առ արքայ վասն տան իւրոյ եւ վասն անդոց իւրոց. եւ ասէ Գէեզի. Տէր արքայ, այս կին է եւ այս որդի դորա զոր կենդանացոյց Եղիսէ։
Եւ հանեալ արտաքս զամենեսեան Պետրոսի՝ եդ ծունր, եկաց յաղօթս, եւ դարձաւ ի մարմինն եւ ասէ. Տաբիթա, արի կաց յանուն Տեառն Յիսուսի Քրիստոսի՝՝։ Եւ նա եբաց զաչս իւր, եւ տեսեալ զՊետրոս նստաւ կանգուն։