ԹԱԳԱՒՈՐՈՒԹԵԱՆՑ ՉՈՐՐՈՐԴ 4:31 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)
31 Եւ Գէեզի անց առաջի նոցա, եւ եդ զցուպն ի վերայ երեսաց մանկանն, եւ ոչ գոյր բարբառ եւ ոչ լսել. եւ դարձաւ ընդ առաջ նորա, պատմեաց նմա եւ ասէ. Ոչ յարեաւ մանուկն։
Եւ առին զզուարակն զոր ետ նոցա, եւ արարին. եւ կարդացին զանուն Բահաղու յայգուէ մինչեւ ցհասարակ օր. եւ ասէին. Լուր մեզ, Բահաղ, լուր մեզ։՝՝ Եւ ոչ գոյր բարբառ եւ ոչ ունկնդրութիւն. եւ ընթանային շուրջ զսեղանովն զոր արարին։
Եւ եղեւ իբրեւ մերձեցան յընդերեկսն, եւ մարգարէանային մինչեւ ցժամանակ մատուցանելոյ զոհին, եւ ոչ գոյր ձայն. եւ խօսեցաւ Եղիա Թեզբացի ընդ մարգարէս գարշելեացն եւ ասէ. Ի բաց կացէք, արդ ես արարից զողջակէզն իմ։ Եւ ի բաց կացին եւ գնացին՝՝։
Եւ ասէ Գէեզի պատանեակն Եղիսէի. Ահա խնայեաց տէր իմ ի Նէեման Ասորի, չառնուլ ի ձեռանէ նորա յորոց մատոյցն. կենդանի է Տէր, եթէ ոչ ընթացայց զհետ նորա եւ առից ինչ անտի։
Եւ խօսեցաւ Եղիսէ ընդ կնոջն զորոյ կեցոյց զորդին, եւ ասէ. Արի գնա դու ի տուն քո եւ լեր պանդուխտ ուր եւ պանդխտիցիս, զի կոչեաց Տէր սով ի վերայ երկրիս. քանզի՝՝ եկն իսկ սով զեւթն ամ ի վերայ երկրին։
Որդի մարդոյ, արքդ այդոքիկ եդին զխորհուրդս՝՝ իւրեանց ի սիրտս իւրեանց, եւ զտանջանս անիրաւութեանց իւրեանց եդին առաջի երեսաց իւրեանց. թէ իցէ՞ տալով տաց դոցա պատասխանի։