Եւ արդ առաքեա ժողովեա առ իս զամենայն Իսրայէլ ի լեառն Կարմեղոս, եւ զմարգարէսն Բահաղու զչորեքհարեւր եւ զյիսուն, եւ զմարգարէսն ամօթոյ զչորեքհարեւր եւ զյիսուն,՝՝ եւ զմարգարէսն անտառաց զչորեքհարեւր, որ ուտեն զսեղանն Յեզաբելայ։
Եւ առաքեաց առ նա իշխան յիսնապետ եւ զյիսունս նորա, եւ ել եւ եկն առ նա. եւ Եղիա նստէր ի վերայ գլխոյ լերինն. եւ խօսեցաւ յիսնապետն եւ ասէ ցնա. Այրդ Աստուծոյ, արքայ կոչեաց զքեզ, էջ այտի։
Եւ եկն առ Եղիսէ ի լեառնն, եւ բուռն եհար զոտից նորա. եւ մատեաւ Գէեզի մերժել զնա. եւ ասէ Եղիսէ. Թոյլ տուր դմա, զի անձն դորա ցաւագին է. եւ Տէր թաքոյց յինէն եւ ոչ պատմեաց ինձ։
Եւ ասէ Գէեզի պատանեակն Եղիսէի. Ահա խնայեաց տէր իմ ի Նէեման Ասորի, չառնուլ ի ձեռանէ նորա յորոց մատոյցն. կենդանի է Տէր, եթէ ոչ ընթացայց զհետ նորա եւ առից ինչ անտի։
Եւ ծաղկեսցէ եւ ցնծասցէ անապատն Յորդանանու, եւ՝՝ փառքն Լիբանանու տացի նմա եւ պատիւն Կարմեղայ, եւ ժողովուրդ իմ տեսցէ՝՝ զփառս Տեառն եւ զբարձրութիւն Աստուծոյ մերոյ։