22 եւ կոչեաց զայր իւր եւ ասէ. Առաքեա առ իս զմի ոք ի մանկտւոյդ, եւ էշ մի յիշոցդ, եւ պնդեցայց մինչեւ առ այրն Աստուծոյ եւ դարձայց։
Եւ եհան զնա, եւ կողմնեցոյց ի մահիճս առնն Աստուծոյ, եւ փակեաց ընդդէմ նորա եւ ել,
Եւ ասէ. Զի՞ է զի երթաս դու առ նա այսօր, զի ոչ ամսամուտ է եւ ոչ շաբաթ։ Եւ նա ասէ. Ողջոյն է։
Եւ հանդերձեաց զէշն, եւ ասէ ցպատանին իւր. Վարեա եւ գնա. եւ մի՛ ունիր ինչ ելանել ի դա՝՝. բայց եթէ ասացից քեզ՝ թէ Եկ այսր, եւ եկեսցես։
ընթա ընդ առաջ նորա եւ ասասցես. Ողջո՞յն է քեզ, եւ ողջո՞յն է առն քում, եւ ողջո՞յն է մանկանն։ Եւ նա ասէ. Ողջոյն է։
Առաքեցին առ նա քորքն նորա եւ ասեն. Տէր, ահաւասիկ զոր դուն սիրէիր՝ հիւանդացեալ է։
Եւ մերձ էր Լիւդդա ի Յոպպէ. աշակերտացն լուեալ եթէ Պետրոս անդ է, առաքեցին երկուս արս առ նա աղաչել զի մի՛ դանդաղեսցի գալ առ նոսա։