16 Եւ ասէ ցնա Եղիսէ. Ի ժամանակի յայսմիկ ի սոյն աւուրս՝՝ ունիցիս ի գիրկս մանուկ։ Եւ նա ասէ. Մի՛, տէր, այրդ Աստուծոյ, մի՛ ստեր աղախնոյ քում։
Բայց զուխտ իմ հաստատեցից ընդ Իսահակայ՝ զոր ծնցի քեզ Սառա ի ժամանակի յայսմիկ ի միւսում տարւոջ։
Եւ ասէ. Դարձեալ եկից առ քեզ ի ժամանակի յայսմիկ ի սոյն աւուրս՝՝, եւ ունիցի որդի Սառա կին քո. եւ Սառա ունկն դնէր առ դրան խորանին, քանզի յետոյ նորա կայր։
Եւ ասէ ցԵղիա. Զի՞ կայ իմ եւ քո, այրդ Աստուծոյ, մտեր առ իս յիշատակել զանօրէնութիւնս իմ, եւ սպանանե՞լ զորդի իմ։
Եւ ասէ կինն ցԵղիա. Ահա արդ գիտացի եթէ այր Աստուծոյ ես դու, եւ բան Տեառն ճշմարիտ է ի բերան քո։
Եւ ասէ Աբդիու. Զի՞նչ մեղայ, զի մատնես զծառայ քո ի ձեռս Աքաաբու սպանանել զիս։
Եւ ասեն արք քաղաքին ցԵղիսէ. Ահաւասիկ բնակութիւն քաղաքիս բարի է, որպէս եւ տէրդ իսկ տեսանէ, եւ ջուրքս չար եւ երկիրս անզաւակ։
Եւ ասէ. Կոչեա զնա։ Եւ կոչեաց զնա, եւ եկաց առ դուրսն։
Եւ յղացաւ կինն, եւ ծնաւ որդի ի ժամանակի յայնմիկ, մինչդեռ կենդանի էր՝՝, որպէս խօսեցաւ ընդ նմա Եղիսէ։
Եւ նա ասէ. Միթէ խնդրեցի՞ որդի ի տեառնէ իմմէ. ո՞չ ասացի թէ՝ Մի՛ խաբեր զիս։
Ասէ ցնա հրեշտակն Տեառն. Մի՛ երկնչիր, Զաքարիա, զի լսելի եղեն աղօթք քո, եւ կին քո Եղիսաբեթ ծնցի քեզ որդի, եւ կոչեսցես զանուն նորա Յովհաննէս։