Եւ ասէ ցպատանին. Ասա ցնա. Ահա կազմեցեր մեզ զայս ամենայն կազմած, զի՞նչ պարտ իցէ առնել քեզ. եթէ իցե՞ն քո բանք ինչ առ արքայ եւ կամ առ իշխան զօրուն։ Եւ նա ասէ. Ի մէջ ժողովրդեան իմոյ բնակեալ եմ ես։
Եւ ասէ ցնա Եղկանա այր իւր. Աննա։ Եւ ասէ ցնա. Աւասիկ եմ, տէր։ Եւ ասէ ցնա. Զի՞ է քեզ զի՝՝ լաս, եւ ընդէ՞ր ոչ ուտես, եւ ընդէ՞ր հարկանէ զքեզ սիրտ քո. ո՞չ լաւ եմ ես քեզ քան զտասն որդի։