10 արասցուք նմա վերնատուն մի փոքրիկ, եւ դիցուք ի նմա մահիճս եւ սեղան եւ աթոռ եւ աշտանակ. եւ եղիցի ի գալ նորա առ մեզ մտցէ անդր։
Եւ ասէ Եղիա ցկինն. Տուր ցիս զորդիդ քո։ Եւ առ զնա ի գրկաց նորա, եւ եհան զնա ի վերնատունն յորում ինքն նստէր, եւ արար զնա ի կողմն ի վերայ մահճաց իւրոց.
Եւ եղեւ օր, եւ եկն անդր, եւ եմուտ ի վերնատունն եւ ննջեաց անդ.
իսկ ուղիղք իմաստունս խորհեցան, եւ խորհուրդն այն կայ՝ մնայ։
Պատասխանի տացէ Թագաւորն եւ ասասցէ ցնոսա. Ամէն ասեմ ձեզ. Որովհետեւ արարէք միում յեղբարցս այսոցիկ փոքրկանց՝ ինձ արարէք։
Եւ որ ոք գայթակղեցուսցէ զմի ի փոքրկանցս որ հաւատան յիս, լաւ էր նմա առաւել եթէ արկեալ էր ընդ պարանոց նորա երկան իշոյ, եւ ընկեցեալ ի ծով։
Եւ Յովաննա կին Քուզայ՝ հազարապետին Հերովդի, եւ Շուշան եւ այլք բազումք, որք պաշտէին զնա յընչից իւրեանց։
ի պէտս սրբոց հաղորդեցարուք. զհիւրասիրութեան զհետ երթայք.
Եւ զգուշասցուք միմեանց յորդորմամբք սիրոյ եւ գործոց բարեաց.
Զօտարսիրութիւն մի՛ մոռանայք, զի այնու ոմանք յանգէտս ընկալան զհրեշտակս։