բարձից զԻսրայէլ յերկրէն զոր ետու նոցա եւ զտունդ զայդ զոր սրբեցի անուան իմոյ՝ ընկեցից յերեսաց իմոց. եւ եղիցի Իսրայէլ յապականութիւն եւ ի խօսս ընդ ամենայն ժողովուրդս։
Վասն զի՝՝ հարքն մեր բարկացուցին զԱստուած երկնի եւ երկրի՝՝, եւ ետ զնոսա ի ձեռս Նաբուքոդոնոսորայ արքային Բաբելացւոց եւ Քաղդէացւոց, եւ զտունս զայս քակեաց, եւ զժողովուրդն պանդխտեցոյց ի Բաբելոն։
Ապա թէ ոչ լուիցէք ինձ սրբել զօրն շաբաթուց, չբառնալ բերինս եւ մտանել ընդ դրունս Երուսաղեմի յաւուր շաբաթուց, վառեցից հուր ի դրունս նորա, եւ կերիցէ շուրջ զԵրուսաղեմաւ՝՝, եւ մի՛ շիջցի։
զի՞ մարգարէացար յանուն Տեառն եւ ասացեր թէ՝ Իբրեւ զՍելովմ եղիցի տունս այս, եւ քաղաքս աւերեսցի ի բնակչաց. եւ կուտեցաւ ժողովուրդն ի վերայ Երեմիայի ի տան Տեառն։
Ահաւասիկ ես հրաման տաց, ասէ Տէր, եւ դարձուցից զնոսա այդրէն ի քաղաքդ. մարտիցեն ընդ դմա եւ առցեն զդա, եւ այրեսցեն զդա հրով. եւ զքաղաքսն Յուդայ տաց յանապատ ի բնակչաց իւրեանց։
եկին արք ի Սիւքեմայ եւ ի Սաղեմայ եւ ի Շամրնէ, արք ութսուն, գերծեալ զմօրուս եւ պատառեալ զհանդերձս կոծելով, եւ մաննա՝՝ եւ կնդրուկ ի ձեռս նոցա տանել ի տուն Տեառն։
Եւ ասէ ցայրն որ զգեցեալն էր զպատմուճանն. Մուտ ի մէջ անուոցդ ի ներքոյ քերովբէիցդ, եւ լից զագուռս քո կայծակամբք հրոյ ի միջոյ քերովբէիցդ, եւ ցանեա ի վերայ քաղաքին. եւ եմուտ առաջի իմ։