Եւ ի բաց եբարձ Յովսիաս զամենայն գարշելիս յամենայն երկրէ, որ էր որդւոցն Իսրայելի. եւ արար ամենայն գտելոցն յԵրուսաղէմ եւ՝՝ յԻսրայելի ծառայել Տեառն Աստուծոյ իւրեանց. զամենայն աւուրս իւր ոչ խոտորեցաւ ի հետոց Տեառն Աստուծոյ հարցն իւրոց։
Եւ խնդրեցից ի նմանէ վրէժ զաւուրցն Բահաղիմայ յորս զոհէր նոցա. դնէր գինդս, եւ արկանէր զքառամանեակս իւր, եւ երթայր զհետ հոմանեաց իւրոց, եւ զիս մոռացեալ էր, ասէ Տէր։
Ի գլուխս լերանց զոհէին եւ ի վերայ բլրոց զենուին, ի ներքոյ կաղնեաց եւ կաղամախեաց եւ վարսաւոր ծառոց, զի հաճոյ թուէր հովանին. վասն այնորիկ պոռնկեսցին դստերք ձեր. եւ շնասցին հարսունք ձեր։
Եւ ոչ արարից այց դստերաց ձերոց յորժամ պոռնկեսցին, եւ հարսանց ձերոց՝ յորժամ շնասցին. զի նոքա ընդ պոռնիկս թաթաւէին եւ ընդ նուիրեալսն զոհէին, եւ ժողովուրդն քո որ ոչ իմանայր զայն՝ խառնակէր ընդ պոռնիկս։