Եւ կոչեաց զսեղանն բանիւ Տեառն եւ ասէ. Սեղան, սեղան, այսպէս ասէ Տէր. Ահա որդի ծնցի տան Դաւթի՝ Յովսիա անուն նորա, եւ զոհեսցէ ի վերայ քո զքուրմս բարձանցդ որ զոհեն ի վերայ քո, եւ ոսկերս մարդկան այրեսցեն ի վերայ քո։
Եւ ասէ Եղիա ցժողովուրդն. Կալարուք զմարգարէսն Բահաղու, եւ մի՛ ոք ապրեսցի ի նոցանէ։ Եւ կալան զնոսա. եւ իջոյց զնոսա Եղիա ի հեղեղատն Կիսոնի եւ կոտորեաց զնոսա անդ։
Եւ եղեւ իբրեւ կատարեաց առնել զողջակէզսն, եւ ասէ Յէու ցսուրհանդակսն եւ ցսպառազէնս. Մտէք հարէք զնոսա, եւ այր մի՛ ելցէ ի նոցանէն։ Եւ հարին զնոսա սրով սուսերի, եւ ընկեցին սուրհանդակքն եւ սպառազէնք. եւ գնացին մինչեւ ցքաղաք տանն Բահաղու.
Եւ եմուտ ամենայն ժողովուրդ երկրին ի տուն Բահաղու, եւ կործանեցին զնա եւ զսեղանս նորա, եւ զպատկերս նորա խորտակեցին մանր. եւ զՄաթան զքուրմն Բահաղու սպանին յանդիման սեղանոյն. եւ եդ քահանայն ոստիկանս ի տան Տեառն։
Եւ մարգարէն այն կամ երազահանն երազոց մեռցի, զի խօսեցաւ ապստամբեցուցանել զքեզ ի Տեառնէ Աստուծոյ քումմէ որ եհան զքեզ յերկրէն Եգիպտացւոց, որ փրկեացն զքեզ յերկրէն ծառայութեան, մերժել զքեզ ի ճանապարհէն զոր պատուիրեաց քեզ Տէր Աստուած քո գնալ ընդ նա. եւ բարձցես զչարն ի միջոյ ձերմէ։