Եւ հայեցաւ Յովսիա եւ ետես զգերեզմանս որ ի քաղաքին, եւ առաքեաց եւ առ զոսկերս ի գերեզմանացն եւ այրեաց ի վերայ սեղանոյն, եւ պղծեաց զնա ըստ բանին Տեառն, զոր խօսեցաւ այրն Աստուծոյ մինչեւ կայր Յերոբովամ ի տօնին ի վերայ սեղանոյն։ Եւ դարձոյց զաչս իւր ի գերեզման առնն Աստուծոյ՝՝ որ խօսեցաւ զբանս զայսոսիկ,
Մի՛ պագանիցես երկիր աստուածոց նոցա, եւ մի՛ պաշտեսցես զնոսա, եւ մի՛ առնիցես ըստ գործոց նոցա. այլ քակելով քակեսցես զնոսա, եւ մանրելով մանրեսցես զարձանս նոցա։
Վասն այսորիկ բարձցի անօրէնութիւն Յակոբայ. եւ այս է օրհնութիւն նորա, յորժամ բարձից ի նմանէ զմեղս նորա. ի ժամանակի յորում մանրեսցեն իբրեւ զփոշի մանր՝ զամենայն քարինս մեհենաց քոց. եւ մի՛ եւս մնասցեն գործք պաշտամանցն նոցա, այլ կոտորեսցին իբրեւ զմայրի փայտահարաց։
Եւ ոչ ածին զմտաւ զի ոչ ծանեան խորհրդովք՝ թէ զկէս փայտին այրեցին ի հուր, եւ ի վերայ կայծականց նորա հաց արարին, եւ միս խորովեցին եւ կերան, եւ զկէսն ի նմանէ արարին պատկեր եւ երկիր պագանեն նմա։
Եւ զամենայն դրօշեալս նորա կոտորեսցեն, եւ զամենայն արձանս նորա այրեսցեն հրով. եւ զամենայն կուռս նորա արարից յապականութիւն. զի ի կապինաց պոռնկութեան ժողովեաց, եւ ի կապինաց պոռնկութեան ամփոփեաց։
եւ առցէ զոպայ, եւ թացցէ ի ջուրն այր սուրբ, եւ ցանեսցէ զտամբն եւ զկահիւն եւ զամանովքն եւ զանձամբքն որ իցեն անդ, եւ զմերձեցելովն յոսկր մարդոյ կամ ի վիրաւոր կամ ի մեռեալ կամ ի գերեզման։
եւ կորուսջիք զամենայն բնակիչս երկրին յերեսաց ձերոց, եւ կործանեսջիք զդիտանոցս երկրի՝՝ նոցա, եւ զամենայն կուռս ձուլածոյս նոցա կորուսջիք, եւ զամենայն զարձանս նոցա բառնայցէք ի միջոյ։