Եւ ասէ Միքիա. Ոչ այդպէս. ոչ ես ինչ, այլ՝՝ լուր զպատգամ Տեառն. ո՞չ ապաքէն տեսի զՏէր Աստուած Իսրայելի՝՝ նստեալ ի վերայ աթոռոյ իւրոյ, եւ ամենայն զօրք երկնից կային շուրջ զնովաւ յաջմէ եւ յահեկէ.
Եւ ասէ. Զի՞նչ տեսին ի տան քում։ Եւ ասէ Եզեկիա. Զամենայն ինչ որ ի տան իմում էր՝ տեսին, եւ ոչ ինչ էր ի տան իմում զոր ոչ ցուցի նոցա, այլ եւ ոչ ի գանձս իմ։
Ահա աւուրք գան, եւ առցի ամենայն որ ինչ ի տան քում է, եւ զոր ինչ գանձեցին հարք քո մինչեւ ցայսօր, եւ երթիցէ ի Բաբելոն, եւ մի՛ ինչ մնասցէ. զի բան է զոր խօսեցաւ Տէր՝՝.
Եւ մինչդեռ իջանէին նոքա յեզր քաղաքին, ասէ Սամուէլ ցՍաւուղ. Ասա ցպատանիդ եւ անցցէ յառաջ քան զմեզ. (եւ անց.) եւ դու կացցես այսօր աստ եւ լուիցես զպատգամս Տեառն՝՝։