ԹԱԳԱՒՈՐՈՒԹԵԱՆՑ ՉՈՐՐՈՐԴ 20:14 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)
14 Եւ եմուտ Եսայի մարգարէ առ Եզեկիա արքայ եւ ասէ ցնա. Զի՞նչ խօսեցան արքդ այդոքիկ, եւ ուստի՞ եկին առ քեզ։ Եւ ասէ Եզեկիա. Յերկրէ հեռաստանէ եկին առ իս ի Բաբելոնէ։
Եւ ուրախ եղեւ ի նոսա Եզեկիա, եւ եցոյց նոցա զամենայն տունս Նաքովթայ՝՝, զարծաթ եւ զոսկի եւ զխունկս եւ զեւղս անուշունս, եւ զտունս անօթոց, եւ որ ինչ գտանէր ի գանձս նորա. եւ ոչ էր տեղի զոր ոչ եցոյց Եզեկիա ի տան իւրում եւ յամենայն իշխանութեան իւրում։
Եւ ասէ. Զի՞նչ տեսին ի տան քում։ Եւ ասէ Եզեկիա. Զամենայն ինչ որ ի տան իմում էր՝ տեսին, եւ ոչ ինչ էր ի տան իմում զոր ոչ ցուցի նոցա, այլ եւ ոչ ի գանձս իմ։
զորդիսն Բաբելացւոց եւ զամենայն Քաղդէացիսն, զՓակուդ եւ զՍուէ եւ զԿուէ, եւ զամենայն որդիսն Ասորեստանեայց ընդ նոսա, զերիտասարդս ընտիրս, զիշխանս, զզօրավարս, զսպառազէնս՝ զանուանիս զհեծեալս՝՝ յերիվարս։