Եւ գնաց անտի, եւ եգիտ զԵղիսէ որդի Սափատայ, եւ նա վարէր երկոտասան եզամբք. եւ զոյգք զոյգք եզանց առաջի նորա, եւ ինքն ի վերայ երկոտասանիցն՝՝. եւ եհաս Եղիա առ նա, եւ ընկէց զմաշկեակն իւր ի վերայ նորա.
Եւ առ զմաշկեակն Եղիայի զոր ընկէց ի վերայ նորա՝՝, եւ եհար զջուրսն եւ ասէ. Ո՞ւր ես, Տէր Աստուած Եղիայի ափփով։ Եւ եհար զջուրսն, եւ բաժանեցան յայսկոյս եւ յայնկոյս, եւ անց Եղիսէ։
Եւ փլուսցէ Տէր զծովն Եգիպտացւոց, եւ արկցէ զձեռն իւր ի վերայ գետոյն հոգւով սաստկութեամբ, եւ հարցէ զեւթնաձորն. զի համարձակ լիցի գնալ ընդ նա եւ ագելոյն՝՝։
Եւ ասէ ցնա. Զի՞նչ գիտացեր՝՝։ Եւ ասէ ցնա. Այր ուղղորդ ելեալ յերկրէ՝՝, եւ արկեալ զիւրեւ կրկնոց։ Եւ ծանեաւ Սաւուղ եթէ Սամուէլ է նա. եւ անկաւ ի վերայ երեսաց իւրոց յերկիր, եւ եպագ նմա երկիր։