ԹԱԳԱՒՈՐՈՒԹԵԱՆՑ ՉՈՐՐՈՐԴ 2:5 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)
5 Եւ մատեան որդիք մարգարէիցն որ յԵրիքով առ Եղիսէ, եւ ասեն ցնա, եթէ՝ Գիտիցե՞ս զի այսօր առնու Տէր զտէրդ ի գլխոյ քումմէ։ Եւ ասէ. Գիտեմ եւ ես, լուռ լերուք։
որք եւ ասացին. Արք Գալիլեացիք, զի՞ կայք հայեցեալ ընդ երկինս. այս Յիսուս որ վերացաւն ի ձէնջ յերկինս՝ սոյնպէս եկեսցէ զոր օրինակ տեսէք զնա երթեալ յերկինս։
Եւ ոչ կամեցաւ հայրն նորա, այլ ասէ. Գիտեմ որդեակ, գիտեմ. եւ դա եղիցի ի ժողովուրդ, եւ դա բարձրասցի. այլ եղբայրս դորա կրտսեր՝ եղիցի մեծ քան զդա, եւ զաւակ սորա եղիցի ի բազմութիւն ազգաց։
Եւ ապա մտցես ի բլուրն Աստուծոյ, ուր է գունդ այլազգեացն. եւ եղիցի յորժամ մտանիցես ի քաղաքն, դիպեսցիս պարու մարգարէից իջելոց ի Բամայ, եւ առաջի նոցա սրինգ եւ թմբուկ եւ փող եւ քնար, եւ ինքեանք մարգարէացեալք։
Եւ կին մի ի կանանց որդւոց մարգարէիցն աղաղակէր առ Եղիսէ եւ ասէր. Ծառայ քո, այր իմ մեռաւ. եւ դու ինքնին գիտես զի ծառայ քո էր երկիւղած ի Տեառնէ. եւ փոխատուն եկն առնուլ զերկոսին զորդիս իմ իւր ի ծառայութիւն։
Եւ ասէ Գէեզի. Ողջոյն է. տէր իմ առաքեաց զիս առ քեզ եւ ասէ. Ահա եկին առ իս երկու պատանեակք ի լեռնէն Եփրեմի յորդւոց մարգարէից. տուր նոցա տաղանդ մի արծաթոյ, եւ երկուս պատմուճանս հանդերձեալս։