ԹԱԳԱՒՈՐՈՒԹԵԱՆՑ ՉՈՐՐՈՐԴ 2:12 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)
12 Եւ Եղիսէ հայէր եւ աղաղակէր. Հայր, հայր, կառքդ Իսրայելի եւ հեծեալքդ նորա։ Եւ այլ ոչ եւս ետես զնա. եւ բուռն եհար զհանդերձից իւրոց, եւ պատառեաց յերկուս ծուէնս։
Եւ Եղիսէ հիւանդացաւ հիւանդութիւն, որով եւ մեռաւ իսկ. եւ էջ առ նա Յովաս արքայ Իսրայելի, եւ ելաց ի վերայ երեսաց նորա եւ ասէ. Հայր, հայր, կառքդ Իսրայելի եւ հեծեալք նորա։
Եւ մատեան ծառայք նորա եւ խօսեցան ընդ նմա, եւ ասեն ցնա. Հայր, եթէ մեծ ինչ բան խօսեցեալ էր ընդ քեզ մարգարէին, ո՞չ ապաքէն պարտ էր առնել. թող թէ զի ասաց՝ Լուացիր եւ սրբեսցիս։
Ո՞վ ել յերկինս՝ եւ էջ. ո՞վ ժողովեաց զհողմս ի գոգ իւր. ո՞վ ամփոփեաց զջուրս ի ձորձս իւր. ո՞վ կալաւ զծագս երկրի. զի՞նչ անուն է նորա, կամ զի՞նչ անուն որդւոյ նորա, զի գիտասցես թէ
Եւ առաքեցաւ Եսայի որդի Ամովսայ առ Եզեկիա՝ եւ ասէ ցնա. Այսպէս ասէ Տէր Աստուած Իսրայելի. Լուայ աղօթիցն զոր աղաչեցեր առ իս՝ վասն Սենեքերիմայ արքային Ասորեստանեայց.
Եւ եղեւ իբրեւ վերացան ի նոցանէ հրեշտակքն յերկինս, ասեն ցմիմեանս հովիւքն. Եկայք երթիցուք մինչեւ ցԲեթղեհեմ, եւ տեսցուք զինչ է բանս այս որ եղեւ, զոր Տէր եցոյց մեզ։
Քանզի որ եմք ընդ յարկաւս ընդ այսուիկ՝ տաղտկամք ծանրացեալք. զի ոչ կամիմք մերկանալ, այլ զայն ի վերայ այսր զգենուլ, զի ընկղմեսցի մահկանացուս ի կենաց անտի։
Եւ ասէ ցնա Միքա. Նիստ աստ առ իս, եւ լեր ինձ ի հայր եւ ի քահանայ. եւ ես տաց քեզ տասն արծաթոյ աւուրց յաւուրս՝՝ եւ զոյգս ձորձոց եւ ռոճիկ որով կեցցես։ Եւ չոգաւ Ղեւտացին։