եւ եղիցի եթէ ես երթայցեմ ի քէն, եւ Հոգի Տեառն առնուցու զքեզ յերկիր զոր ոչ գիտիցեմ, եւ մտանիցեմ պատմել Աքաաբու, եւ ոչ գտանիցէ զքեզ, եւ սպանանիցէ զիս. եւ ծառայ քո երկիւղած է ի Տեառնէ ի մանկութենէ իւրմէ։
Եւ ասէ. Ելցես դու վաղիւ եւ կացցես ի լերին անդ առաջի Տեառն։ Եւ ահա Տէր անցցէ. եւ հողմ մեծ ուժգին որ զլերինս քակիցէ եւ զվէմս խորտակիցէ առաջի Տեառն, եւ ոչ ի հողմն Տէր. եւ յետ հողմոյն շարժումն, եւ ոչ ի շարժմանն Տէր.
Եւ ինքն գնաց յանապատ աւուր միոյ ճանապարհ, եւ չոգաւ եւ նստաւ ընդ բեւեկնեաւ. եւ խնդրեաց մահ անձին իւրոյ, եւ ասէ. Շատ է արդ, Տէր, ա՛ռ զոգի իմ յինէն, Տէր՝՝. զի ոչ եմ ես լաւ քան զհարս իմ։
Եւ եղեւ մինչդեռ գնային նոքա, երթային եւ խօսէին, եւ ահա կառք հրեղէնք եւ երիվարք հրեղէնք, եւ անջրպետեցին ի մէջ երկոցունց. եւ վերացաւ Եղիա շարժմամբ յերկինս։
Եւ Եղիսէ դարձաւ ի Գաղգաղա. եւ սով էր յերկրին, եւ որդիք մարգարէիցն նստէին առաջի նորա. եւ ասէ Եղիսէ ցպատանեակն իւր. Կառո դու զսանն մեծ, եւ եփեա եփոյ որդւոց մարգարէիցդ։