Եւ եղեւ մինչդեռ երկիր պագանէր ի տան Նեսրաքայ աստուածոյ իւրում, Ադրամելէք եւ Սարասար որդիք նորա հարին զնա սրով, եւ ինքեանք զերծան յերկիրն Արարադայ. եւ թագաւորեաց Ասորդան որդի նորա ընդ նորա։
Եւ եղիցի յորժամ կատարեսցէ Տէր առնել զամենայն ինչ ի լերին Սիոնի եւ յԵրուսաղէմ, ածցէ եւ ի վերայ մեծամտին բարկութիւն, ի վերայ իշխանին Ասորեստանեայց եւ ի վերայ հպարտացեալ փառաց աչաց նորա։
Եւ եղիցի յաւուր յայնմիկ ոչ եւս յաւելցին մնացորդքն Իսրայելի եւ ապրեալքն Յակոբայ, եւ ոչ եւս ապաստան լինիցին՝՝ ի զրկիչսն իւրեանց, այլ եղիցին ապաստան յԱստուած ի Սուրբն Իսրայելի ճշմարտութեամբ։
Եւ զգեցաւ իբրեւ զրահս զարդարութիւն, եւ եդ ի գլուխ իբրեւ զսաղաւարտ զփրկութիւն, եւ արկաւ զիւրեւ հանդերձ եւ պատմուճան վրէժխնդրութեան՝ հատուցանել զհատուցումն.
Եւ արդ դարձ յերկնից՝ եւ տես ի տաճարէ սրբոյ քումմէ եւ ի փառաց քոց. ո՞ւր է նախանձ քո եւ զօրութիւն. ո՞ւր է՝՝ բազում ողորմութիւն գթութեան քո, որով ներէիրն մեզ՝՝։
Եւ ես ածից զխաղաղութիւն ի վերայ իշխանաց նորա, եւ առողջութիւն նմա. մեծ է իշխանութիւն՝՝ նորա, եւ խաղաղութեան նորա չիք սահման յաթոռն Դաւթի նստցի, եւ զարքայութիւն նորա յաջողեսցէ, եւ զօրացուսցէ՝՝ զնա իրաւամբք եւ արդարութեամբ, յայսմ հետէ եւ յաւիտեանս ժամանակաց։ Նախանձ Տեառն զօրութեանց արասցէ զայս։
Եւ ոչ ոք ապրեսցի ի մնացորդացդ Յուդայ, որ բնակեալ են յերկրիդ Եգիպտացւոց՝ դառնալ յերկիրն Յուդայ որում ակն ունէին յանձինս իւրեանց դառնալ բնակել անդ. եւ մի՛ դարձցին, բայց միայն ապրեալքն։
Եւ կատարեսցի սրտմտութիւն բարկութեան իմոյ՝՝ ի վերայ նոցա, եւ մխիթարեցայց. եւ ծանիցեն զի ես Տէր խօսեցայ նախանձու իմով՝ ի կատարել ինձ զբարկութիւն իմ ի վերայ նոցա։