30 Եւ յաւելցի ապրեալ տանդ Յուդայ. մնացեալն արձակեսցէ արմատս ի խոնարհ եւ պտուղս ի վեր։
Թերեւս լուիցէ Աստուած քո զպատգամս Ռափսակայ, զոր առաքեաց զնա արքայն Ասորեստանեայց տէր իւր նախատել զԱստուած կենդանի եւ հայհոյել բանիւք, զորս լուաւ Տէր Աստուած քո. եւ արասցես աղօթս ի վերայ մնացորդացս որ մնացին։
Լուր, ժողովուրդ իմ, եւ վկայեմ քեզ, եւ Իսրայէլ՝ թէ լուիցես ինձ։
Եւ եթէ ոչ Տեառն զօրութեանց թողեալ էր մեզ զաւակ՝ իբրեւ զՍոդոմ լինէաք, եւ Գոմորայ նմանէաք։
Ժողովեալք որդիք Յակոբայ նորատունկ բղխեսցեն. ծաղկեսցէ Իսրայէլ, եւ լցցին տիեզերք պտղով նորա։