Եւ առաքեաց արքայ Ասորեստանեայց զԹարաթա եւ զՌաբսարիս եւ զՌափսակ ի Լաքիսայ առ արքայ Եզեկիա զօրու ծանու ի վերայ Երուսաղեմի. եւ ելին եւ եկին յԵրուսաղէմ, եւ կացին ի վերայ ջրմղին վերնոյ աւազանին, որ է ի ճանապարհի ագարակին թափչի.
Եւ ասէ ցնոսա Ռափսակ. Միթէ առ տէրն քո եւ առ քե՞զ առաքեաց զիս տէր իմ խօսել զբանս զայսոսիկ. ո՞չ ապաքէն առ արսդ որ նստին ի վերայ պարսպիդ՝ ուտել զաղբ իւրեանց եւ ըմպել զմէզ իւրեանց ձեւք հանդերձ։
խօսեաց եւ ասասցես. Այսպէս ասէ Տէր Տէր. Ահաւասիկ ես ի վերայ քո, փարաւոն արքայ Եգիպտացւոց, վիշապդ մեծ՝ որ նստիս ի մէջ գետոց, որ ասես թէ իմ են գետքս եւ ես արարի զսոսա՝՝։