Եւ առաքեաց արքայ Ասորեստանեայց զԹարաթա եւ զՌաբսարիս եւ զՌափսակ ի Լաքիսայ առ արքայ Եզեկիա զօրու ծանու ի վերայ Երուսաղեմի. եւ ելին եւ եկին յԵրուսաղէմ, եւ կացին ի վերայ ջրմղին վերնոյ աւազանին, որ է ի ճանապարհի ագարակին թափչի.
Եւ զի ասացեր ցիս՝ թէ ի Տէր Աստուած յուսացեալ եմք, ո՞չ դա այն է՝ զորոյ մերժեաց Եզեկիա զբարձունս նորա եւ զսեղանս նորա, եւ ասէ ցՅուդա եւ ցԵրուսաղէմ. Առաջի սեղանոյս այսորիկ երկիր պագէք յԵրուսաղէմ։
Այսպէս խօսեսջիք ընդ Եզեկեայ արքայի Յուդայ՝ ասել. Մի՛ հպարտացուսցէ զքեզ Աստուած քո յոր դուն յուսացեալ ես, ասել՝ թէ ոչ մատնեսցի Երուսաղէմ ի ձեռս արքային Ասորեստանեայց։
Ահաւասիկ յուսացեալ ես ի ցուպն եղեգնեայ ի ջախջախ՝ յԵգիպտացին, յոր թէ յենուցու ոք՝ խորտակի եւ ընդ ձեռս ելանէ. այնպէս է փարաւոն արքայն Եգիպտացւոց, եւ ամենեքեան՝՝ որ յուսացեալ են ի նա։
Իսկ եթէ ասիցէք, եթէ՝ Ի Տէր Աստուած մեր յուսացեալ եմք, ո՞չ ապաքէն նա է՝ վասն որոյ՝՝ քակեաց Եզեկիա զբարձունս եւ զսեղանս նոցա, եւ պատուէր ետ Հրէաստանի եւ Երուսաղեմի, առաջի նորա սեղանոյն՝՝ միայն երկիր պագանել։