Ոչ պատգամաւոր ոք եւ ոչ հրեշտակ, այլ ինքնին Տէր՝՝ փրկեաց զնոսա. վասն սիրելոյ զնոսա եւ խնայելոյ ի նոսա ինքնին փրկեաց զնոսա, եւ վերացոյց զնոսա եւ բարձրացոյց զամենայն աւուրս յաւիտենից։
Եւ եկին առ Մովսէս եւ ասեն. Մեղաք զի խօսեցաք չար զՏեառնէ եւ զքէն. արդ կաց յաղօթս առ Տէր, եւ բարձցէ ի մէնջ զօձսդ։ Եւ եկաց Մովսէս յաղօթս առ Տէր՝՝ վասն ժողովրդեանն։
Եւ լուաւ Աստուած ձայնի մանկանն ի տեղւոջէն ուր էր՝՝, եւ կոչեաց Աստուած զԱգար յերկնից եւ ասէ ցնա. Զի՞նչ է այդ, Ագար, մի՛ երկնչիր, զի լուաւ Աստուած ձայնի որդւոյ քո ի տեղւոջէ այտի ուր է։
Ցփայտն ասացին թէ՝ Հայր իմ ես դու, եւ քարին թէ՝ Դու ծնար զիս. եւ դարձուցին յիս զթիկունս եւ ոչ զերեսս իւրեանց. եւ ի ժամանակի չարեացն իւրեանց ասասցեն. Արի եւ փրկեա զմեզ։
ահա են ի բանս աղօթից նորա, եւ յորս լուաւն նմա՝՝, եւ ամենայն մեղք նորա եւ ապստամբութիւն նորա, եւ տեղիքն զորս շինեաց զբարձաւանդակսն եւ արար անդ անտառս եւ դրօշեալս յառաջ քան զդառնալն իւրում, ահա գրեալ են ի բանս տեսանողացն։
Եթէ ոչ Աստուած հօր իմոյ, Աստուած Աբրահամու եւ Երկեւղն Իսահակայ էր ընդ իս, այժմ թերեւս ունայն իսկ արձակէիր զիս. այլ զտառապանս իմ եւ զվաստակս ձեռաց իմոց ետես Աստուած, եւ յանդիմանեաց զքեզ երէկ։
Եւ ողորմեցաւ նոցա Տէր եւ գթացաւ ի նոսա եւ հայեցաւ ի նոսա վասն ուխտին իւրոյ որ ընդ Աբրահամու եւ ընդ Իսահակայ եւ ընդ Յակոբայ. եւ ոչ կամեցաւ Տէր ապականել զնոսա, եւ ոչ ընկէց զնոսա յերեսաց իւրոց։