Եւ պատուէր ետ Յովիդայէ քահանայ հարիւրապետացն ոստիկանաց զօրուն եւ ասէ ցնոսա. Հանէք զդա ի ներքուստ սադերովթայդ, եւ որ մտանիցէ զկնի դորա՝ մեռցի սրով. քանզի ասաց քահանայն թէ մի՛ մեռցի ի տան Տեառն։
Եւ ամենայն ձորն Փաքադիմայ եւ մոխրոցն, եւ ամենայն Սարեմովթն, մինչեւ ի ձորն Կեդրոնի, մինչեւ ցանկիւն դրան Ասպաստանացն արեւելից, սրբութիւն Տեառն. եւ մի՛ եւս խլեսցին, եւ մի՛ եւս քակեսցին մինչեւ յաւիտեան։
Եւ ասէ Ադոնիբեզեկ. Եւթանասուն թագաւորք ծայրակտուրք ձեռօք եւ ոտիւք էին, որ քաղէին զփշրանս ի ներքոյ սեղանոյ իմոյ. արդ որպէս արարի, նոյնպէս հատոյց ինձ Աստուած։ Եւ ածին զնա յԵրուսաղէմ, եւ անդ մեռաւ։