Եւ արդ առաքեա ժողովեա առ իս զամենայն Իսրայէլ ի լեառն Կարմեղոս, եւ զմարգարէսն Բահաղու զչորեքհարեւր եւ զյիսուն, եւ զմարգարէսն ամօթոյ զչորեքհարեւր եւ զյիսուն,՝՝ եւ զմարգարէսն անտառաց զչորեքհարեւր, որ ուտեն զսեղանն Յեզաբելայ։
Եւ ասէ Եղիա ցժողովուրդն. Կալարուք զմարգարէսն Բահաղու, եւ մի՛ ոք ապրեսցի ի նոցանէ։ Եւ կալան զնոսա. եւ իջոյց զնոսա Եղիա ի հեղեղատն Կիսոնի եւ կոտորեաց զնոսա անդ։
Այսուհետեւ, եղբարք, որ ինչ ճշմարտութեամբ է, որ ինչ պարկեշտութեամբ, որ ինչ արդարութեամբ, որ ինչ սրբութեամբ, որ ինչ սիրով, որ ինչ համբաւ բարեաց, որ ինչ քաջութեամբ, որ ինչ գովութեամբ՝ զայն խորհիջիք։