Եւ յաւել եւս արքայ առաքել յիսնապետ երրորդ եւ զյիսունս նորա. եւ ել եկն առ նա յիսնապետն երրորդ, եւ անկաւ ի վերայ ծնգաց իւրոց առաջի Եղիայի եւ աղաչեաց զնա, եւ խօսեցաւ ընդ նմա եւ ասէ. Այրդ Աստուծոյ, պատուեսցի անձն իմ եւ անձինք ծառայից քոց այսոցիկ յիսնիցս առաջի աչաց քոց.
Այլ եւ ոչ՝՝ իւիք համարիմ զանձն իմ պատուական՝ որպէս զկատարել զընթացս իմ ուրախութեամբ, եւ զպաշտօնն զոր առի ի Տեառնէ Յիսուսէ՝ վկայ լինել աւետարանի շնորհացն Աստուծոյ։
Եւ ասէ Սաւուղ. Մեղայ, դարձիր, որդեակ իմ Դաւիթ, զի ոչ ինչ արարից քեզ չար, փոխանակ զի պատուական է անձն իմ առաջի աչաց քոց. եւ ես յայսմ աւուր ժամանակի զրախնդիր եւ յանցաւոր եմ յոյժ։