20 Բայց զայս խղճէաք իսկ թէ գուցէ արատ ոք ինչ դնիցէ ի հաստատութեանս յայսմիկ որ պաշտեցաւս ի մէնջ։
Եւ ոչ առնէին համար արանցն՝՝ յորոց ձեռս տային զարծաթն, տալ գործաւորաց գործոյն, զի յաւատ գործէին։
Ահաւասիկ ես առաքեմ զձեզ իբրեւ զոչխարս ի մէջ գայլոց. եղերուք այսուհետեւ խորագէտք իբրեւ զօձս, եւ միամիտք իբրեւ զաղաւնիս։
Մի՛ հայհոյեսցի բարին ձեր։
Զի մի՛ յորժամ գայցեմ, յայնժամ հաշիւք լինիցին. այլ յորժամ եկից, զոր միանգամ ընտրեցէք՝ թղթովք զնոսա՝՝ առաքեցից տանել զշնորհսն ձեր յԵրուսաղէմ։
զոր առնեմն, եւ արարից, զի հատից զպատճառս այնոցիկ որ զպատճառսն կամիցին. զի որով պարծինն, եւ նոքա իբրեւ զմեզ գտանիցին։
Եւ ոչ այսչափ միայն, այլ եւ ձեռնադրեալ յեկեղեցեաց անտի՝ նշդեհակից մեր եղեւ ի շնորհս յայսոսիկ, որ պաշտին ի մէնջ ի փառս Տեառն եւ ի մեր յօժարութիւն։
Քանզի խորհիմք զբարիս ոչ միայն առաջի Տեառն, այլ եւ առաջի մարդկան։
Տեսջիք ո՛րպէս ճշմարտիւ գնայցէք. մի՛ իբրեւ անիմաստք,
Յամենայն իրաց չարաց ի բաց կացէք։