18 Քանզի ոչ գիտեմք զերեւելիսս, այլ՝ զաներեւոյթսն. զի երեւելիքս առ ժամանակ մի են, եւ աներեւոյթքն՝ յաւիտենականք։
Եւ երթիցեն նոքա ի տանջանսն յաւիտենականս, եւ արդարքն՝ ի կեանսն յաւիտենականս։
(Զի հաւատովք գնամք եւ ոչ կարծեօք.)
մխիթարեսցէ զսիրտս ձեր եւ հաստատեսցէ յամենայն բանս եւ ի գործս բարութեան։
Զի՞նչ են հաւատք, եթէ ոչ յուսացելոց իրաց հաստատութիւն, եւ յանդիմանութիւն որոց ոչն երեւին։
Ըստ հաւատոց մեռան ամենեքին սոքա, եւ չեւ եւս ընկալեալ զաւետիսն. այլ ի հեռուստ տեսին զնոսա եւ ցնծացան, եւ խոստովան եղեն եթէ օտարք եւ պանդուխտք են յերկրի։
Այլ Քրիստոս եկեալ Քահանայապետ հանդերձելոցն բարեաց, մեծաւն եւ կատարելով եւ անձեռագործ խորանաւն, այսինքն է՝ որ ոչ յայսց արարածոց,
Եւ այս են աւետիքն զոր աւետարանեաց նա մեզ, զկեանսն յաւիտենականս։