17 Եւ արար արքայ աթոռ ի ժանեաց փղաց մեծ, եւ պատեաց զնա մաքուր ոսկւով։
Եւ տեսի աթոռ սպիտակ մեծ, եւ ի վերայ նորա նստեալ՝ յորոյ երեսացն երկնչէին եւ փախչէին երկինք եւ երկիր, եւ տեղի ոչ գտաւ նոցա։
Տէր զօրութեանց ընդ մեզ, ընդունելի է մեր Աստուած Յակոբայ։
եւ երեք հարեւր նիզակ ոսկի կռածոյ, երեք հարեւր դահեկան ի մի նիզակ յիւրաքանչիւր ոք ի նոցանէ. եւ ետ զայն՝՝ արքայ ի տուն անտառին Լիբանանու։
Եւ վեց աստիճանք էին աթոռոյն կապեալք ոսկւով. եւ անկիւնք՝՝ աստի եւ անտի յաթոռն նստելոյ. եւ երկու առեւծք կային առ ոտս անկեանցն՝՝։