Եւ ի լսել զբանս զայսոսիկ եւ զմարգարէութիւն Ազարեայ մարգարէի, զօրացաւ եւ եհան արտաքս զամենայն զպղծութիւնսն յամենայն երկրէն Յուդայ եւ Բենիամինի, եւ ի քաղաքացն զորս կալաւ ի լերինն Եփրեմի, եւ արար նաւակատիս սեղանոյն Տեառն որ էր առաջի տաճարին Տեառն.
Եւ ի ձեռն առաջնորդին՝՝ եղիցին ողջակէզքն եւ զոհքն եւ սպանդքն՝ ի տօնս եւ յամսագլուխս եւ ի շաբաթս յամենայն տօնս տանդ Իսրայելի նա մատուսցէ զվասն մեղացն եւ զզոհսն եւ զողջակէզսն եւ զվասն փրկութեանն՝ քաւել զտունդ՝՝ Իսրայելի։
Եւ եմոյծ զիս ի ներքին սրահ տանն Տեառն, եւ ահա ի վերայ դրաց տաճարին Տեառն ընդ սեղանն եւ ընդ վանդակն՝՝ իբրեւ արք քսանեւհինգ, որոց զթիկունս ի տաճարն Տեառն դարձուցեալ էր, եւ զերեսս ընդ արեւելս, եւ երկիր պագանէին արեգական։
Ընդ աստիճանս եւ ընդ սեղանն լացցեն քահանայք եւ պաշտօնեայք Տեառն, եւ ասասցեն. Խնայեա. Տէր, ի ժողովուրդս քո, եւ մի՛ տար զժառանգութիւն քո ի նախատինս՝ տիրել ի վերայ նորա ազգաց. զի մի՛ ասասցեն ի հեթանոսս թէ՝ Ո՞ւր է Աստուած նոցա։