ՄՆԱՑՈՐԴԱՑ ԵՐԿՐՈՐԴ 32:4 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)
4 Եւ գումարեաց ժողովուրդ բազում, եւ խցին զջուրս աղբերցն, եւ զգետն որ բաժանէր անցանելով ընդ մէջ քաղաքին, եւ ասեն. Մի՛ գուցէ եկեալ արքայն Ասորեստանի գտցէ ջուր բազում եւ զօրասցի՝՝։
Եւ դարձաւ ի նմանէ, եւ առ զզոյգս զոյգս՝՝ եզանցն եւ եզեն, եւ գործեօք եզանցն հասոյց զնոսա, եւ ետ ժողովրդեանն եւ կերան, եւ յարեաւ գնաց զհետ Եղիայի եւ պաշտէր զնա։
Եւ տացես ծառայի քում սիրտ լսելոյ եւ դատելոյ զժողովուրդ քո արդարութեամբ, խելամուտ լինել ի մէջ բարւոյ եւ չարի. քանզի ո՞ կարիցէ դատել զայս ժողովուրդ քո զծանր։
Եւ եղեւ յամին չորրորդի Եզեկեայ արքայի, այն է ամ եւթներորդ Ովսեայ որդւոյ Եղայ արքայի Իսրայելի, ել Սաղմանասար արքայ Ասորեստանեայց ի վերայ Սամարիայ, եւ պաշարեաց զնա.
Եւ մնացորդք բանից Եզեկեայ եւ ամենայն զօրութիւնք նորա, եւ ո՛րպէս արար զջրաբուղխսն եւ զջրմուղն. եւ ած ջուր ի քաղաքն, ո՞չ աւանիկ գրեալ են ի գիրս բանից աւուրց թագաւորացն Յուդայ։
Եւ յետ բանիցս այսոցիկ՝ եւ ճշմարտութեանս այսորիկ եկն Սենեքերիմ արքայ Ասորեստանեայց ի վերայ Յուդայ, եւ բանակեցաւ զպարսպաւոր քաղաքօքն, եւ ասէր առնուլ զնոսա։
Եւ հանէք ձեզ ջուր ի մէջ երկուց պարսպաց, ներքսագոյն քան զհին ջրմուղն՝՝. եւ ոչ հայեցարուք յայն որ արարն զնա ի սկզբանէ, եւ զհաստիչ նորա ի հեռուստ ոչ ծաներուք։