Եւ դարձաւ շինեաց զբարձաւանդակս զորս կործանեաց Եզեկիաս հայրն նորա, եւ կանգնեաց արձանս Բահաղիմայ. եւ արար անտառս. եւ երկիր եպագ ամենայն զօրութեան երկնից, եւ ծառայեաց նոցա։
Եւ առ պղծութեան իւրեանց՝՝ շինեցին բագինս Բահաղու ի ձոր որդւոցն Ենովմայ, մատուցանել զուստերս եւ զդստերս իւրեանց Մողոքայ, զոր ոչ պատուիրեցի նոցա, եւ ոչ անկաւ ի սիրտ իմ առնել նոցա զպղծութիւնն զայն առ ի յանցուցանելոյ զՅուդա։
Եւ խնդրեցից ի նմանէ վրէժ զաւուրցն Բահաղիմայ յորս զոհէր նոցա. դնէր գինդս, եւ արկանէր զքառամանեակս իւր, եւ երթայր զհետ հոմանեաց իւրոց, եւ զիս մոռացեալ էր, ասէ Տէր։
Վասն ամպարշտութեանցն Յակոբու է այն ամենայն, եւ վասն մեղաց տանն Իսրայելի. իսկ արդ ո՞վ է ամպարշտութիւնն Յակոբայ, թէ ոչ Շամրին. եւ ո՞վ է մեղք տանն՝՝ Յուդայ, եթէ ոչ Երուսաղէմ։