Եւ ձգեաց Դաւիթ զձեռն իւր ի մախաղն, եւ ա՛ռ անտի քար մի, եւ պարսաքարեաց եւ եհար զճակատ այլազգւոյն. եւ եմուտ քարն ընդ սաղաւարտն՝՝ ի ճակատն, եւ անկաւ ի վերայ երեսաց իւրոց յերկիր։
Եւ ընդ նոսա զօր պատերազմօղ՝ երեք հարեւր հազար եւ եւթն հազար եւ հինգ հարեւր. նոքա էին որք առնէին պատերազմ զօրութեամբ մեծաւ, օգնական լինելով արքային ի հակառակորդացն՝՝։
Եւ արար յԵրուսաղէմ մենքենայս արուեստից ճարտարութեան՝ լինել ի վերայ պարսպաց եւ ի վերայ անկեանց, ձգել նետս եւ քարինս մեծամեծս։ Եւ լսելի եղեւ պատրաստութիւն նորա մինչեւ ի հեռաստան. վասն զի սքանչելի էր նա յօգնել մինչեւ զօրացաւ։