5 Եւ տունս զոր ես շինեմ՝ մեծ է. վասն զի մեծ է Աստուած մեր քան զամենայն աստուածս.
Թէ բնակիցէ՞ Աստուած ընդ մարդկան որ ի վերայ երկրի. եթէ՝՝ երկինք եւ երկնից երկինք չեն քեզ բաւական, արդ զիա՞րդ տունս զոր շինեցի։
Եւ տունդ բարձրացեալ՝ ի զրոյցս. ամենայն որ անցանիցէ առ դովաւ՝ զարմասցի եւ շչեսցէ եւ ասասցէ. Ընդէ՞ր արար Տէր այսպէս երկրիս այսմիկ եւ տանս այսմիկ։
զի մեծ է Տէր եւ օրհնեալ է յոյժ, ահաւոր է ի վերայ ամենայն աստուածոց։
Եւ ասէ Դաւիթ արքայ ցամենայն եկեղեցին. Սողոմոն որդի իմ զոր ընտրեաց իւր Տէր, մանուկ փոքր է, եւ գործս մեծ է. վասն զի ոչ մարդոյ է շինուածս, այլ Տեառն Աստուծոյ։
Ո՞ եմ ես, եւ ո՞ է ժողովուրդ քո, զի կարացաք յօժարամիտ լինել քեզ յայսմ ամենայնի. վասն զի քո է ամենայն ինչ, եւ ի քոյոցդ տուաք քեզ։
պատրաստել ինձ փայտ բազում. վասն զի տունս զոր ես շինեմ, է մեծ եւ փառաւոր։
Արդ մի՛ ինչ նուազէք առնել յայսմ հետէ՝՝. վասն զի զձեզ ընտրեաց Տէր կալ եւ պաշտել առաջի իւր, եւ լինել նմա սպասաւոր, եւ ծխել խունկս։
Եթէ ստուգութեամբ բնակեսցէ՞ Աստուած ընդ մարդկան ի վերայ երկրի. զի եթէ երկինք եւ երկնից երկինք ոչ են բաւական քեզ, եւ զի՞նչ է տունս այս զոր շինեցի։
Զերկինս արար իմաստութեամբ իւրով, զի յաւիտեան է ողորմ նորա։
Մի՛ յուսայք յիշխանս՝ յորդիս մարդկան, զի ոչ գոյ փրկութիւն ի նոսա։
Օրհնեցէք զնա երկինք երկնից, եւ ջուրք՝ որ ի վերոյ քան զերկինս։
Ո՞վ իցէ նման քեզ յաստուածս, Տէր, եւ կամ ո՞վ նմանիցէ քեզ, փառաւորեալդ ի սուրբս, սքանչելի փառօք՝՝, որ առնես զնշանս։
Արդ գիտեմ թէ մեծ է Տէր քան զամենայն աստուածս. վասն այնորիկ զի բռնանային ի վերայ դոցա՝՝։
Այսպէս ասէ Տէր. Երկինք աթոռ իմ են, եւ երկիր պատուանդան ոտից իմոց. որպիսի՞ տուն շինիցէք ինձ, ասէ Տէր, կամ որպիսի՞ ինչ իցէ այն տեղի հանգստեան իմոյ.
Չիք ոք իբրեւ զքեզ, Տէր. մեծ ես, եւ մեծ է անուն քո զօրութեամբ։
Զընտիր ընտիր զարդուցն եդին ի հպարտութիւն, եւ պատկերս գարշելեաց պաշտամանցն իւրեանց արարին ի նոցանէ. վասն այնորիկ տաց զայն նոցա ի պղծութիւն.
զոր յիւր ժամանակս ցուցցէ Երանելին եւ միայն Հզօր, Թագաւոր թագաւորաց եւ Տէր տերանց.