Թէ Տէր ետ զքեզ քահանայ փոխանակ Յովիդայեայ քահանայի, լինել վերակացու ի տան Տեառն ամենայն մարդոյ որ մարգարէանայ, եւ ի վերայ ամենայնի որ պատմէ ըղձութիւն. եւ տացես զնոսա յարգելան ի վերնադրանն՝՝.
Եւ տաց զնա ի ձեռս վնասակարացն քոց, եւ ի ձեռս՝՝ այնոցիկ որ տառապեցուցինն զքեզ. որք ասէինն ցանձն քո. Խոնարհեաց, թող անցցուք։ Եւ եդին հաւասար երկրի զմէջ քո, արտաքոյ անցաւորաց քոց՝՝։
Եւ սրտմտեցաւ Ոզիաս, եւ ի ձեռին իւրում բուրուառն ծխել զխունկս ի տաճարին. եւ ի բարկանալն նորա քահանայիցն՝ երեւեցաւ բորոտութիւն ի ճակատն նորա յանդիման քահանայիցն ի տանն Տեառն ի վերայ սեղանոյ խնկոցն։
Եւ եղեւ ի խօսելն նորա ասէ ցնա. Միթէ խորհրդակի՞ց թագաւորի ետուն զքեզ. զգոյշ լեր՝ գուցէ տանջեսցիս։ Եւ լռեաց մարգարէն, եւ ասէ. Գիտեմ զի խորհի Տէր ի վերայ քո եղծանել զքեզ. վասն զի արարեր զայդ, եւ ոչ անսացեր խրատուս իմում։
Եւ զժողովուրդն որ էր ի նմա՝ եհան արտաքս, եւ արկ ընդ սղոցաւ եւ ընդ քերանօք երկաթեօք, եւ շրջեցուցանէր զնոսա աղիւսով՝՝. եւ այնպէս առնէր ընդ ամենայն քաղաքս որդւոցն Ամոնայ. եւ դարձաւ Դաւիթ եւ ամենայն զօրն յԵրուսաղէմ։
Եւ լուաւ արքայ Յովակիմ, եւ ամենայն զօրաւորք իւր եւ ամենայն իշխանք զամենայն բանս նորա, եւ խնդրէին սպանանել զնա. եւ լուաւ Ուրիա, երկեաւ եւ փախեաւ եւ գնաց յերկիրն Եգիպտացւոց։
Եւ եղեւ իբրեւ լուաւ արքայ Յերոբովամ զբանս առնն Աստուծոյ բարբառելոյ ի վերայ սեղանոյն որ ի Բեթէլ, ձգեաց արքայ զձեռն իւր ի սեղանոյ անտի եւ ասէ. Կալարուք զդա։ Եւ գօսացաւ ձեռն նորա զոր ձգեաց ի նա, եւ ոչ կարաց դարձուցանել զնա առ ինքն։