5 Ի ժամանակին յայնմիկ ոչ գոյր խաղաղութիւն այնոցիկ որք մտանէին եւ որք ելանէին. վասն զի արհաւիրք ի Տեառնէ անկան ի վերայ ամենեցուն բնակչաց գաւառացն.
Վասն եղբարց եւ ընկերաց իմոց խօսեցայ զխաղաղութիւն վասն քո.
Զի յառաջ քան զաւուրսն զայնոսիկ՝ վարձք մարդկան ոչ էին յօգուտ, եւ վարձք անասնոց ոչ էին յարգի, եւ ելողի եւ մտողի ոչ էր խաղաղութիւն ի նեղութենէ. եւ առաքեցից՝՝ զամենայն մարդիկ իւրաքանչիւր առ ընկեր իւր։
Եւ եղիցին նշանք յարեգակն եւ ի լուսին եւ յաստեղս, եւ յերկրի տագնապ հեթանոսաց՝ յահեղ բարբառոյ իբրեւ ծովու եւ խռովութեան,
անիծեալ լիջիր դու ի մտանել, եւ անիծեալ յելանել։
Յաւուրս Սամեգարայ որդւոյ Անաթայ՝ յաւուրս Յայելի պակասեցին թագաւորք, եւ գնացին ընդ շաւիղս, գնացին՝՝ ընդ ճանապարհս կամակորս։
Եւ ետես այր Իսրայելի եթէ անձուկ է նմա մերձենալ առ նա՝՝, եւ թաքեաւ ժողովուրդն յայրս եւ ի գոմս եւ ի վէմս եւ ի խորխորատս եւ ի ջրհորս.