Եւ եղեւ Ասայի զօր զինակրաց որք բառնային վահանս եւ նիզակս յերկրին Յուդայ՝ երեք հարեւր հազար. եւ յերկրին Բենիամինի ասպարաւորք եւ աղեղնաւորք՝ երկերիւր եւ վաթսուն հազար. ամենեքեան նոքա պատերազմողք զօրութեամբ։
Եւ մարգարէացաւ Եղիազար որդի Ովդրայ ի Մարեսայ առ Յովսափատ, եւ ասէ. Վասն զի եղեր սիրելի Ոքոզեայ, խորտակեաց Տէր զգործն քո. եւ խորտակեցաւ նաւն քո եւ ոչ կարաց՝՝ երթալ ի Թարսիս։
Եւ նստաւ Դաւիթ յանապատին ի Մասերեթ յանձուկսն, եւ նստէր ի լերին անապատին Զիփայ ի մռայլ լերինն ի մթին երկրին՝՝։ Եւ խնդրէր զնա Սաւուղ զամենայն աւուրս, եւ ոչ մատնեաց զնա Տէր ի ձեռս նորա։
Եւ ելին Զիփացիքն ի մռայլ երկրէն առ Սաւուղ ի բլուրն՝՝, եւ ասեն. Ո՞չ աւանիկ Դաւիթ թաքուցեալ է առ մեզ ի Մասերա յանձուկս նորոյն ի բլուրն Եքեղատու ընդ աջմէ՝՝ Յեսեմոնայ։
