պատասխանի ետ ժողովուրդն արքայի եւ ասեն. Զի՞նչ բաժին կայ մեր ընդ Դաւթի, եւ կամ ժառանգութիւն ընդ որդւոյն Յեսսեայ. երթ գնա ի բնակութիւնս քո, Իսրայէլ. եւ արդ տես դու զտուն քո, Դաւիթ։ Եւ գնաց ամենայն Իսրայէլ ի բնակութիւնս իւր։
Յամաց եւ ի ժամանակաց հարցն մերոց, եմք մեք ի մեղս մեծամեծս մինչեւ ցայսօր. եւ վասն մեղաց մերոց մատնեցեր զմեզ եւ զթագաւորս մեր եւ զորդիս մեր ի ձեռս թագաւորացն հեթանոսաց, ի սուր եւ ի գերութիւն եւ ի յափշտակութիւն, եւ յամօթ երեսաց մերոց եղեաք մինչեւ յօրս յայս։
Եւ դու որդի մարդոյ, առ դու քեզ գաւազան մի, եւ գրեա ի նմա զՅուդա եւ զորդիսն Իսրայելի զմերձաւորս նորա. եւ առցես քեզ գաւազան երկրորդ, եւ գրեսցես ի նմա զՅովսէփ, զգաւազանն Եփրեմի, եւ զամենայն որդիսն Իսրայելի զյաւելեալսն ի նոսա։
Եւ կանգնեաց Յեսու այլ եւս երկոտասան քարինս անդէն ի Յորդանան, ի տեղւոջ ուր կացին ոտք քահանայիցն որ կրէին զտապանակ ուխտին Տեառն. եւ են անդ մինչեւ ցայսօր ժամանակի։