Եւ ասէ ցնա Դաւիթ. Զի՞նչ զրոյց է, պատմեա ինձ։ Եւ ասէ. Փախեաւ ժողովուրդն ի պատերազմէն, եւ անկան բազումք ի ժողովրդենէն եւ մեռան. եւ Սաւուղ եւ Յովնաթան մեռան։
Եւ ասէ պատանին որ պատմեաց նմա. Դիպելով դիպեցայ ի լերինն Գեղբուայ, եւ ահա Սաւուղ յեցեալ կայր ի նիզակն իւր. եւ ահա կառք եւ ախոյանք հեծելոց գումարեցան ի նա։
Եւ չոգաւ Դաւիթ եւ առ զոսկերսն Սաւուղայ եւ զոսկերսն Յովնաթանու որդւոյ նորա յարանց Յաբիսայ Գաղաադու, որ գողացան զնոսա ի հրապարակացն Բեթսանայ. զի արձանացուցին զնոսա անդ այլազգիքն յաւուր յորում հարին զնոսա այլազգիքն ի Գեղբուէ.
Եւ ձգեաց մի ոմն կորովութեամբ զաղեղն իւր, եւ եհար զարքայն Իսրայելի ընդ զրահսն եւ ընդ թոքառաջսն. եւ ասէ ցկառապետն իւր. Դարձո զձեռն քո եւ հան զիս ի պատերազմէս զի խոցեալ եմ։