Եւ նա ասէ. Արք եղբարք եւ հարք, լուարուք ինձ. Աստուած փառաց երեւեցաւ հօր մերում Աբրահամու մինչդեռ ի Միջագետս էր, մինչչեւ բնակեցուցեալ էր զնա՝՝ ի Խառան. եւ ասէ ցնա.
Եւ պատասխանի ետուն նմա ամենայն արք ժանտք եւ անզգամք յարանց պատերազմողաց որ երթեալ էին ընդ Դաւթի, եւ ասեն եթէ՝ Զի ոչ եղեն հետամուտ ընդ մեզ, ոչ տացուք դոցա յաւարէ աստի զոր թափեցաք. բայց եթէ զիւրաքանչիւր զկին եւ զորդիս առցեն եւ գնասցեն ի բաց։
եւ ո՞ անսասցէ բանիցդ ձերոց այդոցիկ, զի ոչինչ են ընդհատ ի ձէնջ. քանզի ըստ մասին երթալոյն ի պատերազմ, նոյնպէս եղիցի մասն վանապանին. ըստ նմին օրինակի բաժանեսցին։
Եւ եհարց Դաւիթ ի Տեառնէ եւ ասէ. Պնդեցա՞յց զկնի գեդդուրայն այնորիկ, եթէ հասանիցե՞մ նոցա։ Եւ ասէ ցնա Տէր. Պնդեաց եւ հասանելով հասանես, եւ թափելով թափեսցես։