22 Եւ արդ լուր եւ դու ձայնի աղախնոյ քո, եւ եդից առաջի քո պատառ մի հաց եւ կերիցես, եւ եղիցի քեզ զօրութիւն. զի երթիցես զճանապարհ քո։
Եւ եմուտ կինն առ Սաւուղ եւ ետես զի տագնապեալ էր յոյժ, եւ ասէ ցնա. Ահա լուաւ աղախին քո ձայնի քում. եւ եդի զոգի իմ ի ձեռին իմում, եւ ունկնդիր եղէ բանիցն զոր խօսեցար ընդ իս։
Եւ ոչ կամեցաւ ուտել՝՝. եւ բռնադատեցին զնա ծառայքն իւր եւ կինն, եւ լուաւ ձայնի նոցա, եւ յարեաւ ի գետնոյն՝ եւ նստաւ յաթոռ։