Կին շնորհակալ բարձր առնէ զփառս առն իւրոյ, եւ աթոռ անարգութեան՝ կին որ ատեայ զիրաւունս։ Ի մեծութենէ վատք կարօտ լինին, իսկ որ ժիրքն են՝ հաստատին մեծութեամբ։՝՝
Եւ լուաւ Դաւիթ եթէ մեռաւ Նաբաղ, եւ ասէ. Օրհնեալ Տէր Աստուած որ դատեաց զդատաստանս նախատանաց իմոց ի ձեռաց Նաբաղայ. եւ զծառայ իւր ապրեցոյց ի ձեռաց չարեաց, եւ զչարութիւն Նաբաղայ դարձոյց Տէր ի գլուխ նորա։ Եւ առաքեաց Դաւիթ եւ խօսեցաւ ընդ Աբիգեայ առնուլ զնա իւր կնութեան։