27 Եւ արդ առ զօրհնութիւնս զայս զոր եբեր աղախին քո տեառն իմում. եւ տացես մանկտւոյդ որ կան առաջի տեառն իմոյ։
Եւ առ զօրհնութիւնսդ իմ զոր մատուցի քեզ. զի ողորմեցաւ ինձ Աստուած, եւ է իմ ամենայն ինչ։ Եւ բռնադատեաց զնա, եւ առ։
Եւ ասէ արքայ ցՍիբա. Զի՞նչ է այդ։ Եւ ասէ Սիբա. Էշքդ նստելոյ արքայի, եւ հացդ եւ արմաւդ՝՝ ի կերակուր մանկանցդ, եւ գինիդ՝ ըմպելի լքելոցդ յանապատի աստ։
Եւ դարձաւ առ Եղիսէ ինքն եւ ամենայն բանակն իւր, եւ եկն եկաց առաջի նորա եւ ասէ. Ահա գիտացի թէ ոչ գոյ Աստուած յամենայն երկրի բայց միայն ի մէջ Իսրայելի. եւ արդ ա՛ռ օրհնութիւն ի ծառայէ քումմէ։
Տուրք մարդոյ ընդարձակեցուցանեն զնա, եւ ընդ իշխանս նստուցանեն զնա։
Արդ կարեւոր համարեցայ աղաչել զեղբարս, զի յառաջագոյն եկեսցեն առ ձեզ, եւ յառաջագոյն պատրաստեսցեն զյառաջագոյն խոստացեալ օրհնութիւնն ձեր ի պատրաստի ունել, այնպէս իբրեւ զօրհնութիւն, եւ մի՛ իբրեւ զագահութիւն։
Եւ պատուէր ետ Բարակ Զաբուղոնի եւ Նեփթաղիմի՝՝ ի Կադէս. եւ ելին զհետ նորա տասն հազար արանց. ել ընդ նմա եւ Դեբովրա։
Եւ փութացեալ յարեաւ Աբիգեա, ել յէշ. եւ հինգ աղջիկ գնացին զհետ նորա, եւ չոգաւ զհետ ծառայիցն Դաւթի, եւ եղեւ նորա կին։
Եւ եկն Դաւիթ ի Սիկեղակ, եւ առաքեաց յաւարէ անտի ծերոցն Յուդայ եւ ընկերաց իւրոց, եւ ասէ. Այդ ձեզ օրհնութիւն յաւարէ թշնամեաց Տեառն.